Sema Gizem Gül
200 saatlik, yani tamı tamına 9 haftalık Yoga Uzmanlık Programı'nın sonuna gelirken, duygularım öyle karmaşık ki… Hiç cumartesi - pazar demeden, sabah 08:00 -akşam 19:00! demeden 9 koca hafta sonunda başımı çatısının altına soktuğum Maya Yoga artık benim bir evim, bir ailem.
Merak edenler için "Bu eğitimde neler öğrendim?" ayrıca bir yazı konusu ama ilk gün öğrenip aklımın, zihnimin en derinlerine kazıdığım, beni Maya Yoga'ya neyin getirdiğini anlamamı sağlayan bir bilgi var ve yazma serüvenime de onunla başlamak istiyorum.
"Yoga nasıl başarılır?" cevabı çok basit, "çaba (abhyasa)" ve "teslimiyet (vairagya)"
Beni buraya getiren, Maya Yoga'yı evim yapan şey aslında bu iki kelime imiş bunu fark ettim; çaba, emek ve akışa teslimiyet.
Yoga ile ilk tanışmam bir arayışın sonucu oldu. Zihnimin karmaşıklığından biraz olsun kurtulmanın yollarını ararken kapısını çalmıştım. Haftada iki gün, üç gün hatta evde videolar yardımıyla yoga yapıyordum. Bana çok iyi geldiğini hissediyordum ama bir süre benim için ne ifade ettiğini, bende neleri değiştirdiğini/geliştirdiğini tam olarak anlayamıyordum. Kısa bir süre sonra yoganın ne gibi bir faydasını gördüğümü sorduklarında şu cümleyi kurar olmuştum: "Bedenim esnekleştikçe, zihnimin de esnediğini hissediyorum." Dönüşüm tam da bu cümle ile başladı benim için. Esnedikçe daha az kırıldığımı fark ettiğimde bundan artık vazgeçemez oldum. Kişisel ve bedensel gelişimime bu kadar faydası olduğunu fark ettiğimde de sadece derslere katılmaktan daha fazlasına ihtiyacım olduğunu hissetmeye başlamıştım. Eğitimleri araştırmaya başlamıştım fakat bunun için ayıracak yeterli bütçem de yoktu. Düzenli olarak derslerine katıldığım bir stüdyo vardı evime yakın. Stüdyonun 2019 Ocak ayında açmayı planladığı uzmanlık eğitiminde burs vereceğini öğrenince hemen başvurdum. Daha ağustos ayındaydık hem de ve ben öyle heyecanlı, öyle istekliydim ki… Burs talebim kabul de edildi. Çok mutluydum, önümüzdeki koca dört ay nasıl geçecekti onu düşünüyordum. Fakat sonra bir aksilik yaşandı ve eğitimin başlamasına kısa bir süre kala stüdyo bursları iptal etmek durumunda olduğunu bildirdi üzülerek. Bu bende ilk başta derin bir üzüntü yaratsa da, bu durumun benim hayrıma olduğunun inancı ile bir sonraki eğitim için beklemeye karar verdim. Fakat yeni tarihli eğitim için burs açamayacaklarını ilettiklerinde, bu sefer üzülmek yerine durup biraz daha uzaktan duruma baktım aslında. Ve gördüm ki çok kısır bir alanda istediğimin bana gelmesini bekliyordum. Madem bu eğitimi almayı, derinleşmeyi hatta eğitmen olmayı bu kadar çok istiyordum, neden sadece tek bir dala tutunup diğer seçenekleri göz ardı ediyordum ki?
Yapmam gereken çok basitti. Kalıplarımı kırmak, alıştığım ve bildiğim o kabuktan başımı dışarı uzatmak, bakmak, görmek ve harekete geçmek. Yani biraz çaba, abhyasa. Ne yapacaktım şimdi? Yıllardır alıştığım bildiğim yerden çıkmak kolay mıydı? Elbette değildi, fakat bu eğitimi almayı yürekten istiyordum. Hemen oturdum bilgisayarın başına, içimden ne geliyorsa döktüm kelimelere. Niyet mektubum hazırdı. Tek bir ihtiyacım vardı, o da alıcı adres… O sıra kitaplığımda bir arkadaşımın hediyesi o kitaba gözüm takıldı. "90'lık Delikanlı Yogi Kazım". Ve elimin altında beni kaynağa götürecek ne kadar sosyal medya aracı varsa açtım, baktım, okudum ve buldum. Bu işe yıllarını vermiş, kendini adamış Maya Yoga'ydı aradığım adres. Hemen web sitesini açtım, işte orada duruyordu; "Kasım'19 - Şubat'20 200 Saatlik Yoga Uzmanlık Programı". Detaylı bilgi için tıkladım tabii, başvuru formuna iliştirdim niyet mektubumu ve sonra akışa teslimiyet, vairagya.
Beklemedim sonra, üzerine tek bir düşünce bile üretmedim niyetim kirlenmesin diye. Sadece akıştaydım artık, olması gerektiği gibi. Daha önce yapamadığım gibi. Sonra beklemediğim için net hatırlamıyorum, beklesem gün sayardım çünkü ama çok da uzun sayılmayacak bir süre sonra, e-posta kutumda o mesajı gördüm; "gelin tanışalım" diyordu.
Sonrası canım Hikmet Hocam ile tanıştım. İşte o gün her şey aksi giderken üzülmeye bir an ara verip, bu durumun benim hayrıma olacağına dair inancımdan bahsetmiştim ya, sonrası tam da bu düşüncenin sağlaması.
Eğitimin bitmesine günler kala çok duygusalım. Önce çaba ve sonra teslimiyetle, yogayı ilk kez o zaman başardım ben ve şimdi artık sonsuz bir yolculuktayım.
Yoga benim yolum ve Maya Yoga benim evim.Bana evimi ve yolumu bulmam için hizmet eden her şeye sonsuz teşekkür ederim.